منظومه حسب حال پس از هفتاد سال
سفرنامه و دفتر اشعار – دکتر محمود افشار یزدی
غمگین مشو ز وقف من و افتقار من
هست افتقار من سبب افتخار من
بی‌اعتبار چون همه چیز است در جهان
نی دولت است فخر و نه فقر است عار من
دانم که وقف را نبود نیز اعتبار،
کو چیز دیگری که شود اعتبار من؟
در راه خیر و خدمت خلق ار ندادمی
بودم چه حاصلی ز ضیاع و عقار من؟
اینم بس است: گوشه باغی و توشه‌ای
حاشا! به مال و جاه نسنجی عیار من
من قانعم به کلک و دواتی و کاغذی
با فرصتی اگر بدهد روزگار من
اینست دولت من اگر پایدار بود،
وا حسرتا ز دولت ناپایدار من!
لینک کوتاه:
