۴ بهمن ۱۴۰۱ | متفرقه

⁠ شاهنامه و پایان ساسانیان

گزارش جلسه زنده نقد و بررسی کتاب شاهنامه و پایان ساسانیان

مطالب کتاب در ده فصل تنظیم شده است. در فصل نخست پیشینه پژوهش با موضوع شاهنامه و ساسانیان گردآوری شده است؛ نویسنده به نقد منابع با زبان علمی پرداخته و برخی مسائل را طرح و بررسی کرده است. فصل دوم به منابع تاریخی اختصاص دارد که شامل دو بخش منابع ایرانی و غیر ایرانی است؛ نویسنده منابع تاریخی داخلی و خارجی را معرفی کرده است و اندازه اهمیت هر کدام را بررسی نموده است. وی از فصل سوم وارد بحث اصلی شده و تا فصل نهم به رویدادهای دوران پادشاهی هفت پادشاه پرداخته است: شیرویه، اردشیر سوم، فرایین، بوران، آزرمی‌دخت و یزدگرد سوم؛ و در فصل پایانی نتایج پژوهش خود را نگاشته است: اینکه «شاهنامه بیش از آنچه تاکنون گمان می‌شده می‌تواند به عنوان یک منبع ارزشمند تاریخی برای پژوهش‌های ساسانی‌شناسی در بخش پادشاهی شیرویه تا فروپاشی ساسانیان به کار گرفته شود … فردوسی بسیار امانت‌دارانه و تاریخ‌نگارانه به منبع منثور خود وفادار بوده و روایت رونوشتی از خدای‌نامه را با زبانی منظوم به ما رسانیده است؛ در نتیجه شاهنامه بیش از هر نام و عنوانی و جایگاهی «تاریخ ایران باستان» است در جامۀ ادبیات منظوم».

شاهنامه و پایان ساسانیان

[«گزارش جلسه زنده نقد و بررسی کتاب شاهنامه و پایان ساسانیان»، ملوک براتی، گنج کهن، سال اول، تابستان ۱۴۰۱، ص ۱۰۹]


لینک کوتاه:

مشترک خبرنامه بنیاد افشار شوید تا از اخبار و رویدادهای جدید و برنامه های آتی بنیاد مطلع گردید.

با ما تماس بگیرید.