واج‌شناسی شاهنامه

یکی از بایسته‌ترین خویشکاری‌های پژوهش متن شاهنامه، تعیین خوانش‌ واژه‌های آن است، بدان گونه که خود سراینده می‌خواند. در این کتاب کوشیده شده با بهره‌گیری از همه منابع موجود، از متن کهن گرفته تا بررسی‌های کنونی، خوانش احتمالی فردوسی تعیین شود. برای این کار، نخست وضعیت هر واژه در زبان پارسی میانه بررسی شده و سپس در دستنویس‌های متون سده پنجم. خوانش واژگان در این دو دوره، در کنار توانش قافیه در خود شاهنامه، مهم‌ترین ملاک و دستمایه در تعیین خوانش واژگان شاهنامه است. پس از ثبت خوانش هر واژه، به بررسی آن واژه در شاهنامه پرداخته شده است.