ژاله آموزگار در ۱۲ آذر ۱۳۱۸ در خوی زاده شد. او تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در زادگاه خود و تبریز به پایان رساند و در سال ۱۳۳۵ به دانشکده ادبیات و علوم انسانی دانشگاه تبریز راه یافت. خانم آموزگار پس از فارغ‌التحصیلی با کسب رتبه اول از آن دانشگاه، راهی فرانسه شد و در دانشگاه سوربن به تحصیل در رشته زبان‌های ایرانی و ادبیات مزدیسنی پرداخت. وی در سال ۱۳۴۷ به ایران بازگشت و مدتی در بنیاد فرهنگ ایران مشغول به کار و پژوهش شد. دکتر آموزگار از سال ۱۳۴۹ تدریس در گروه فرهنگ و زبان‌های باستانی دانشگاه تهران را آغاز کرد و در سال ۱۳۸۵ با درجه استادی از آن دانشگاه بازنشسته شد.
دکتر ژاله آموزگار در طول زندگانی پربار خود آثار علمی شایانی عرضه کرده است که از آن جمله می‌توان به این کتاب‌ها اشاره کرد: تاریخ اساطیری ایران؛ ترجمه ایران باستان از ماریان موله؛ ترجمه ارداویراف‌نامه (ارداویرازنامه) از فیلیپ ژینیو.
کتاب‌های زبان پهلوی، ادبیات و دستور آن؛ اسطوره زندگی زردشت؛ و ترجمه نمونه‌های نخستین انسان و نخستین شهریار در تاریخ افسانه‌ای ایرانیان از آرتور کریستن‌سن نیز حاصل همکاری ایشان با دکتر احمد تفضلی است.
دکتر آموزگار به پاس خدمات علمی ارزنده‌‌اش جوایزی نیز دریافت کرده است که «جایزه لژیون دونور» از وزارت فرهنگ فرانسه و «جایزه سرو ایرانی» از جمله آنهاست.
دکتر آموزگار که از سال ۱۳۸۵ عضو هیئت گزینش کتاب و جایزه بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار است، در شهریورماه ۱۴۰۱ به عضویت شورای تولیت بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار درآمد.
لینک کوتاه:
