در هزار سال گذشته، شاهنامه در اعماق جامعۀ آذربایجان حضور داشته و در زبان، نام‌ها، داستان‌ها و افسانه‌ها و یا رفتارها و کنش‌های اجتماعی بروز پیدا می‌کرده‌است.
هنوز، حتی میان‌سال‌های آذری، شاهنامه‌‌خوانی‌ها و نقالی‌های عصرانه در شهرهای مختلف را به یاد دارند و هنوز فرزندان و گاه همسران شاهنامه‌خوان‌ها زنده هستند.
اما همۀ این پدیداری برای چون منی که در آذربایجان زاده و زیسته‌ام، بدیهی و معمولی است و گاه از همین بدیهی بودن به چشم نمی‌آید. آذربایجان نه‌تنها بخشی از پیکرۀ ایرانشهری است، بلکه در زایش و رشد این فرهنگ تأثیر چشمگیری داشته و دارد. به عبارت دیگر، اگر فرهنگ ایرانشهری از آذربایجان کم شود، نه آذربایجان هویت و فرهنگ و قدمت خود را حفظ تواند کرد و نه ایران کامل و غنی خواهد ماند.
لینک کوتاه:
