اندیشه پویا، شماره ۶۸، مرداد و شهریور ۱۳۹۹، ص ۱۱۴ | علیرضا اسماعیل‌پور
چگونگی تلفظ واژه‌های شاهنامه همواره از چالش‌برانگیزترین مباحث مربوط به این حماسه بوده است. دکتر خالقی مطلق در واج‌شناسی شاهنامه، به این موضوع پرداخته و با در نظر گرفتن پیشینه واژه‌ها و شکل متأخرتر آن‌ها نسبت به زمان سرایش شاهنامه، برای خوانش لغات کهن این کتاب شیوه‌ای یکدست پیش نهاده‌اند که کم‌و‌بیش گویای خوانش زمان فردوسی است. البته بنا نیست پژوهش در باب خوانش واژه‌های شاهنامه خواننده امروزی را به تغییر تلفظ‌های آشنا وادارد. رأی نگارنده کتاب این است که حرکت‌گذاری متن شاهنامه بر پایه تلفظ زمان سرایش کتاب تا جایی رواست که دریافت واژه را بر خواننده فارسی‌زبان امروزی دشوار نسازد، اما هر گاه که خوانش سراینده را به‌درستی نمی‌شناسیم یا حرکت‌گذاری آن واژه متن را از کالبد زنده آن دور می‌کند باید از این کار کناره گیریم.
[ واج‌شناسی شاهنامه: پژوهشی در خوانش واژگان شاهنامه، دکتر جلال خالقی مطلق، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۳۹۹]
لینک کوتاه:
