سلسله مجالس علمی ۲- فردوسی و روایات ملی ایران
هزار سال و بیش از آن روز و لحظه تاریخی می‌گذرد که دهقان‌زاده‌ای بزرگوار اهل طوس خراسان عزم جزم کرد تا با تکیه ماخذ، روایات بازمانده از ایران باستان را به شعر درآورد و پارسی را زنده کند. حکیم ابوالقاسم فردوسی طوسی که از طبع شعر برخورداری تمام داشت، حدود سی سال هدف بزرگ خود را حتی در شرایط سخت و دشوار از یاد نبرد و به جان کوشید تا کار سترگی را که دیگران به اندازه کافی از عهده آن برنیامده بودند، خود به بهترین صورت به سرانجام مقصود رساند، آن هم در زمانه‌ای که از اهل دانش و فرهنگ، کمتر کسی را پروای کار شاهنامه‌سرایی و حفظ و نگاهبانی از روایات ملی در اندیشه بود.
بدین ترتیب، شاهنامه‌ای پدید آمد، گردآمده از میراث باستانی ایران زمین و خدای نامه‌ها، از گذشته‌های اساطیری و افسانه‌آمیز تا عهد تاریک و روشن ساسانیان و از آن زمان تاکنون، هیچ اثری بدین ارجمندی و در جامه‌ای چنین آراسته و فریبا، ایرانیان را به تصویری که از گذشته باستانی خود داشته‌اند، راهبری نکرده است و بی هیچ گزافه، شاهنامه فردوسی، از پایه‌های وحدت ملی ایران در شمار است.
گفت‌و‌گوی علی بهرامیان و دکتر ابوالفضل خطیبی
به نام و افتخار دکتر سید محمد دبیرسیاقی
بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان پارسی
سه‌شنبه ۲۵ اردیبهشت ماه ۱۳۹۷
کانون زبان پارسی
سلسله مجالس علمی ۲- فردوسی و روایات ملی ایران (فایل PDF گزارش)
لینک کوتاه:
