بیشتر آنچه از لحاظ تاریخ فرهنگی ایران و تاریخ مطالعات و تحقیقات ایرانشناسی در نامه‌های مینوی و افشار اهمیت دارد، در مقدمه کتاب به قلم توانا و نثر استوار دکتر محمد افشین‌وفایی یادآوری شده
است. از این مقدمه برمی‌آید که مرحوم ایرج افشار خود قصد داشته که اگر فرصت یابد، نامه‌های مینوی به خود را منتشر کند که چنین نشد. آقای افشین‌وفایی قصد وی را عملی کرده و نامه‌های افشار به مینوی را هم به نامه‌های مینوی افزوده که کاری شایسته و سودمند انجام داده است.
کتاب دربردارنده ۱۳۷ نامه است که مرحوم مینوی و مرحوم افشار با هم مکاتبه کرده‌اند. ۸۸ نامه از افشار به مینوی و ۴۹ نامه از مینوی به افشار است. نامه‌ها به ترتیب تاریخی تنظیم شده و هشت نامه هم به عنوان پیوست به آنها افزوده شده است. ازجمله نامه مینوی به منوچهر ستوده و نامۀ مینوی به یحیی مهدوی.
گردآورنده و ویراستار کتاب علاوه بر مقدمه‌ای خواندنی که برای کتاب نگاشته است، یکایک نام‌های کسانی را که در نامه‌ها آمده، در پی‌نوشت‌ها معرفی کرده که کی زاده شده و کی درگذشته‌اند. همچنین هر کتاب و اثری که در نامه‌ها ذکر شده، در پی‌نوشت‌ها به‌طور کامل مشخصات آنها آمده است. نمایه‌های دقیق هم برای استفاده محققان در پایان کتاب آمده است. پایان کتاب مزین به تصاویری از گنجینه پژوهشی ایرج افشار است. کتاب بسیار پاکیزه و شکیل به چاپ رسیده است.
آنتالیا، ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۳
نامه__های_مجتبی_مینوی_و_ایرج_افشار
[نامه‌های مجتبی مینوی و ایرج افشار، به کوشش محمّد افشین‌وفایی، تهران: انتشارات دکتر محمود افشار، ۱۴۰۲]
لینک کوتاه:
