دکتر منوچهر مرتضوی (۱۳۰۸-۱۳۸۹)
عضو فقید شورای تولیت
بنیاد موقوفات دکتر محمود افشار
حافظشناس، ادیب، پژوهشگر، نویسنده و استاد زبان و ادبیات فارسی
منوچهر مرتضوی در اول تیرماه سال ۱۳۰۸ در تبریز متولد شد. تحصیلات دانشگاهی خود را در رشته زبان و ادبیات فارسی و زیر نظر استادانی چون بدیعالزمان فروزانفر، ملکالشعراء بهار، سعید نفیسی، ابراهیم پورداود و محمدتقی مدرس رضوی در دانشگاه تهران گذراند و در سال ۱۳۳۷ با دفاع از رسالۀ دکتری خود با موضوع «اوضاع ادبی آذربایجان در عصر ایلخانان» به راهنمایی بدیعالزمان فروزانفر به درجه دکتری زبان و ادبیات فارسی نایل آمد. او از سال ۱۳۳۷ تدریس در دانشکده ادبیات دانشگاه تبریز را آغاز کرد، و سالها ریاست دانشکده ادبیات آن دانشگاه را به عهده داشت. در سال ۱۳۵۶ به ریاست دانشگاه تبریز رسید، اما پس از انقلاب اسلامی خانهنشین شد.
حافظپژوهی از برجستهترین عرصههای مطالعاتی دکتر مرتضوی است. او ابتدا بخشهایی از تحقیقات خود درباره حافظ را با عنوان جام جم یا تحقیق در دیوان حافظ در سال ۱۳۳۴ به چاپ رسانید و مدتی بعد با انتشار کتاب مکتب حافظ یا مقدمه بر حافظشناسی را منتشر کرد، دریچه تازهای را به روی دوستداران شعر حافظ و حافظپژوهان گشود.
از دیگر زمینههای پژوهشی دکتر مرتضوی، مطالعات گسترده وی در زمینه زبان دیرین آذربایجان است که ابتدا به صورت رشته مقالات در دانشکده تبریز منتشر میشد و بعدها به درخواست دکتر محمود افشار با همین نام، در جامه کتابی مستقل به چاپ رسید.
دکتر مرتضوی به پشنهاد دکتر یحیی مهدوی در تاریخ ۲۰ اردیبهشت ۱۳۶۵ به عضویت تولیت منصوص موقوفات دکتر محمود افشار درآمد و تا تاریخ ۱۳۷۹/۱۲/۱۴ این سمت را بر عهده داشت.
دکتر منوچهر مرتضوی صبح روز چهارشنبه نهم تیر ۱۳۸۹ در ۸۱ سالگی در تبریز درگذشت و در همانجا نیز به خاک سپرده شد.